Beursbezoekers gedragen zich zoals KITT in ‘Knight Rider’.
OK, een beetje gevaarlijk dit blog, want het verraadt iets over mijn leeftijd. 😉 Knight Rider was immers een populaire Amerikaanse tv-serie in de jaren ‘80. We hadden toen welgeteld drie Nederlandse televisiezenders, en ik herinner me nog het bijna dagelijkse gevecht met mijn jongere zusje omdat zij natuurlijk naar een andere zender wilde kijken als ik. En niet naar die stomme Knight Rider.
Dat is nu bijna niet meer voor te stellen. In een gemiddeld gezin staan meerdere tv’s, en we hebben inmiddels zoveel zenders en andere mediakanalen tot onze beschikking dat dit tot serieuze keuzestress lijdt.
Het valt me op dat ook de meeste twintigers en dertigers de serie ‘Knight Rider’ wel kennen. Blijkbaar hebben vele herhalingen en ook Youtube hieraan bijgedragen. De hoofdrol was voor Michael Knight, vertolkt door die lachwekkend slechte acteur David Hasselhoff die jaren later ook te zien was in de serie Baywatch. Daarin was hij naar mijn bescheiden mening zo mogelijk nog lachwekkender. 🙂
Het meest spraakmakend in Knight Rider was echter niet Michael, maar KITT. KITT was een pratende auto die aan de voorkant in de bumper een soort van led balk had. Hierin bewoog de hele tijd een rood licht van links naar rechts, en van rechts naar links. Iedere keer als dit gebeurde hoorde je het geluid; WIEW-WIEW.
Met elke WIEW-WIEW scande KITT de omgeving af. En als er dan iets was wat de aandacht trok van KITT, dan meldde hij dat aan Michael, zodat deze genius de juiste actie kon ondernemen.
Dat ik jaren later niet meer zonder enige vorm van schaamte naar die serie kon kijken – ze werden nog wel eens herhaald – doet niets af aan het feit dat deze immens populair was. Ook ik vond hem prachtig.
In Amerika waren er zelfs gasten die KITT, een zwarte Pontiac Firebird Trans Am, volledig nabouwden. Daarbij ging het vooral om de mooiste en meest echte Wiew-Wiew-balk onder de motorkap. Er werden zelfs bijeenkomsten georganiseerd voor trotse eigenaren die allemaal een soort van KITT hadden gemaakt!
Ja ja, wat je noemt bizar. Maar dat waren de jaren tachtig, voor zover ik dat als excuus mag gebruiken;)
De STIC-factor van elke beursstand
Maar wat heeft dit nou te maken met deelnemen aan beurzen vraag je je nu af?
In mijn boek ‘Scoren met je beursdeelname’ leg ik uit waarom elke stand de STIC-factor móet hebben. STIC staat voor See, Think, Interest, Contact. Mist je beursstand de STIC-factor, dan kun je een succesvolle beurs wel op je buik schrijven.
In die eerste fase (See) moet je er als exposant voor zorgen dat jouw stand gezien wordt. Lijkt simpel, maar dat is het meestal niet. Want alles en iedereen schreeuwt om aandacht op een beurs. En beursbezoekers kijken niet echt.
Ze bewegen zich door de gangpaden van de beurs, zoals KITT in de Knight Rider. Ze kijken niet echt, maar scannen. WIEW-WIEW.
Totdat er iets is wat hun aandacht trekt. Iets waarvan hun brein signaleert dat dit misschien relevant voor ze zou kunnen zijn. Waarna niet Michael Knight maar de linkerhersenhelft wordt ingeschakeld die de beursbezoeker even aan het denken zet. What’s in it for me? vraagt hij zich nu bewust of onbewust af.
Geeft de Key Exhibition Message van jouw stand de bezoeker nu voldoende informatie, én wekt deze hun interesse op, dan heb je nu echt zijn aandacht. De bezoeker zal even blijven stilstaan bij je beursstand waardoor je verder kunt naar de volgende fase; Contact. Waarover een andere keer meer.
Succes met je beurs!
Michel Rijnberg
PS wil je weten hoe je zorgt voor een stand met de STIC-factor, wat een goede Key Exhibtion Message is, en hoe je hiermee zorgt voor meer potentiele klanten op je stand? Bestel dan mijn boek ‘Scoren met je beursdeelname’ of bekijk de gratis Preview.